pH Derecesi:
Klor, suyun pH’sını düşürür ve alkaliliği azaltır. Hipoklorit kullanılması halinde ise, suyun pH’sı biraz yükselir. Klorun bakterisit etkisi, suda bulunduğu şekillere bağlıdır. Serbest halde hipoklorit asit (pH 6 ile 7,5 değerleri arasında) ve bağlı halde de dikloramin (pH 4,4 ile 6,5 değerleri arasında) en etkili klor bileşikleridir. Sonuç olarak içme suyu olarak kullanılan suların alışılagelen pH sınırları içinde pH’ları yükseldikçe, serbest klor ve kloraminlerin bakterisit güçlerinin azaldığı anlaşılır. Dezenfeksiyon verimi bakımından pH, uygun bir seviyeye getirilebilirse de, koagülasyon, sülfit oksidasyonu, korozyon kontrolü ve başka bazı amaçlarla da pH’ın yükseltilmesi gerekebilir (7).
Sıcaklık: Serbest ve bağlı klorun bakterisit kapasitesi sıcaklıkla birlikte artar. Yüksek pH ile düşük sıcaklık şartlarının birleşmesi halinde bakterisit özellikte azalma olur (7).
Temas Süresi: Bakteri ve diğer canlı organizmaların klora karşı gösterdikleri dayanıklılık büyük ölçüde değişir. Yukarıda belirtilen maddeler dışında ve klorun gerek serbest klor, gerek kloramin şeklinde olması hallerinde, patojen ve diğer organizmaların yok edilmesi için temas süresi de yeter olmalıdır. Diğer şartların değişmez olması halinde, serbest klor artığı için gerekli temas süresi, kloramin çeşitlerine nazaran çok daha kısadır. Genel olarak aynı miktarda artık elde etmek ve eşit miktarda bakteriyi yok etmek için, kloraminler serbest klora nazaran 100 kat fazla zaman isterler (11).
Klor Cinsi: Bağlı klor formları ve kloraminler, serbest klora ve özellikle hipoklorit asite göre çok daha az aktiftirler. Bunun kloraminlerin çok daha düşük olan oksidan kapasiteleri dolayısıyla olduğu ileri sürülmüştür. Eşit temas süresinde, eşdeğer miktarda bakteri yok edilmesi için de serbest klora nazaran 25 misli daha fazla kloramine ihtiyaç vardır (11).
Kaynak:Klorlama – Su Arıtma Cihazı Tavsiyesi (galiparduc.com)
